Rozdział 2

 Trzęsłam się jak osika na wietrze. Bałam się wejść do tego cholernego autokaru, bo wiedziałam, że się z nim spotkam! Starałam się maskować nerwowy uśmiech, ale nijak mi to wychodziło.

 - Dlaczego mamy jeździć z nimi skoro mamy własny bus? - Palnęłam przy koleżance.

 - Bo wygraliśmy konkurs głuptasku - Pacnęła mnie w ramię. - Zapomniałaś?

 - Nie... - Jęknęłam, bo przypomniałam sobie, o czym mówił organizator w rozmowie telefonicznej.

 - Jesteś jakaś dziwna - Zauważyła przyglądając mi się uważnie.

 - Wydaje ci się - Machnęłam ręką i obciągnęłam kurtkę.

 - Ja już swoje wiem! - Krzyknęła. - Ale wchodzimy!

 - Jaką niespodziankę? - Zapytałem całkowicie zbity z tropu. Nie miałem nastroju, marzyłem tylko o tym, żeby znaleźć się w łóżku...

 - Mówię ci młody, kobiety - Westchnął Wank, a ja spiorunowałem go wzrokiem. Co za debil!

 - Andreasy ciszej tam! - Zagrzmiał trener. - Zapraszam serdecznie - Zwrócił się do kogoś, a po chwili w autokarze pojawił się jakiś chłopak, a za nim weszły dwie dziewczyny. Jedna sprawiała wrażenie pewnej siebie, a druga z niepokojem rozejrzała się po pomieszczeniu. Wytrzeszczyłem oczy najszerzej jak potrafiłem. To są chyba jakieś jaja! Siedzący za mną Wank zaczął przeraźliwie piszczeć zwracając na siebie uwagę całej drużyny.

 - Andreas, wszystko w porządku? - Zapytał Werner.

 - W jak najlepszym trenerze! - Odpowiedział ściskając moje ramię.

 - Auuu! Czego chcesz?

 - To ta sama laska! Ta, która doprowadziła cię do... sam wiesz, czego przez ekran telewizora!

 - Zamknij się! - Syknąłem przez zaciśnięte zęby, mając nadzieję, że nikt tego nie słyszał.

 - Panowie! Zachowujcie się... - Jęknął trener. - W kwestii wyjaśnienia... Jest to młody zespół, który wygrał casting przygotowany przez organizatorów Turnieju. Występują w czasie przerw, nabierają doświadczenia, ale także relaksują się... Krótko mówiąc, będą nam towarzyszyć podczas trwania tegorocznej edycji, także proszę przyjmijcie ich ciepło i zachowujcie się... Szczególnie jeśli chodzi o panie - Posłał uśmiech w ich kierunku, a ja układałem sobie wszystko w głowie. ŻE CO?! - To jest Martin, Martha i...

 - Adrianna - Odezwała się. Zamknąłem oczy przypominając sobie jej głos proszący o więcej,  zapach skóry, dotyk dłoni, ust...

 - Ada, zapraszamy! Koło Andiego jest wolne miejsce! - Ocknąłem się z własnych myśli, gdy usłyszałem głos Wankiego. Proszę tylko nie to...

 - Dziękuję, ale nie skorzystam. Wolę swoje towarzystwo - Powiedziała i usiadła obok koleżanki.

 - Welli, jak to się stało?

 - Daj mi spokój!- Warknąłem wkładając słuchawki na uszy. Niech ten dzień szybko się skończy...

 Kiedy autokar zatrzymał się pod hotelem natychmiast z niego wysiadłam. Chciałam uniknąć konfrontacji z Niemcem, choć doskonale wiedziałam, że przez najbliższy tydzień będę skazana na jego towarzystwo. Pragnęłam tylko tego, aby znaleźć się w łóżku i zasnąć...

 - Dziękujemy za miłe towarzystwo - Uśmiechnął się do nas trener. Próbowałam odwzajemnić, ale zamiast tego wyczułam, że na mojej twarzy pojawia się zwykły grymas.

 - To dla nas przyjemność - Powiedziałam w porę. Nie chciałam psuć nam reputacji tylko dlatego, że mam pewne wspomnienia z jednym z jego podopiecznych.

 -Ada! - Krzyknęła mi nad uchem Martha, a ja zrezygnowana przewróciłam oczami.

 - Co?

 - Nie zauważyłaś jak ten młody świdruje cię wzrokiem?

 - Mam to gdzieś - Odparłam siląc się na spokój, choć na krótką chwilę obejrzałam się przez ramię. Faktycznie, miała rację. Stał i gapił się na mój tyłek. Spojrzałam na niego wyzywająco po czym mój wzrok zjechał trochę niżej. Speszony, odwrócił się natychmiast, a ja uśmiechnęłam się cwaniacko pod nosem. Nie ze mną takie numery!

 Wściekły wpadłem do pokoju. Wank wleciał za mną, ale wystarczyło jedno moje spojrzenie, a dał sobie spokój. Nie chciałem go wtajemniczać w całą tą sytuację, bo to wyłącznie moja sprawa. Musiałem się uspokoić i nie zwracać na nią uwagi. Teraz najważniejszy jest dla mnie Turniej, skoki, a nie jakaś laska, którą przeleciałem w klubie. Z takim nastawieniem wkroczyłem do łazienki, aby wziąć zimny prysznic. Podziałało natychmiast. Momentalnie poczułem się lepiej. Jutro z samego rana, zaraz po śniadaniu wyjeżdżaliśmy do Garmisch-Partenkirchen na oficjalne treningi przed noworocznym konkursem. Chciałem pokazać się z lepszej strony przed własną publicznością... I mimo tego, że starałem się wyrzucić Adę z głowy, ona ciągle tam powracała. Może to szczeniackie, ale jej również chciałem zaimponować. Wtedy będzie mi łatwiej osiągnąć swój cel. A moim celem jest ona...

 Noc spędziłam spokojnie, nie nawiedzał mnie żaden koszmar w postaci Andreasa. Obudziłam się dość wcześnie, dlatego od razu poszłam do łazienki. Zmyłam z siebie resztki snu, delikatnie się umalowałam i ubrałam w przygotowane wczoraj ciuchy. Rozkład dnia na dziś? Za niedługo miałyśmy stawić się na śniadaniu, później podróż do Ga-Pa, a następnie kolejna próba. Poczułam stan euforii na samą myśl o śpiewaniu. To musi być miłość!

Na stołówkę zeszłam razem z koleżanką. Obydwie byłyśmy w świetnych humorach, a ja miałam nadzieję, że pojawienie się blondyna tego nie zmieni. Postanowiłam go ignorować i już nie wracać do tego, co było. Daję sobie głowę uciąć, że nie byłam pierwszą i nie ostatnią, którą tak potraktował. Podczas gdy my kończyłyśmy swój posiłek na stołówce pojawiła się reprezentacja Niemiec. Odruchowo spojrzałam w jego kierunku, a łyżeczka, którą miałam zamiar zamieszać herbatę wypadła mi z ręki na stół. Wyglądał oszałamiająco... Szybko się ocknęłam i spojrzałam po moich towarzyszach, ale niczego nie zauważyli. Dzięki Bogu! Kiedy skończyłam jeść poczułam, że natychmiast muszę skorzystać z łazienki. Powiedziałam koleżance, że idę już do pokoju. Odpowiedziała uśmiechem, a ja wypadłam ze stołówki jakby się paliło. Przyznam się szczerze, że zaczynałam się martwić, ale nie mogłam do siebie dopuścić myśli, że mógł mnie zapłodnić... Pokręciłam przecząco głową, zanosząc się śmiechem. O czym ja myślę?! Po wszystkim dokładnie spłukałam usta wodą i wyszłam z pomieszczenia. Pech chciał, że natknęłam się na tego, którego za wszelką cenę chciałam unikać...

 - Ada! - Krzyknął wesoło jego nieodłączny towarzysz. - Coś się stało? Zaszkodziło ci coś?

 - Nie, nie! - Odparłam szybko. - Po prostu trochę źle się czuję i tyle...

 - Hej! Może ty w ciąży jesteś, co? - Przyjrzał mi się uważnie.

 - Co?! - Pisnął blondyn, a ja szykowałam w głowie odpowiedź.

 - Andi, nie bądź zazdrosny... Ty masz jeszcze czas na dzieci - Wyszczerzył się Wank.

 - Daj mi spokój, ona jest młodsza ode mnie!

 - Taaak? A ty skąd wiesz? - Zainteresował się. Nie powiem, sama byłam zaciekawiona, skąd ma takie informacje.

 - Nie ważne... Na serio jesteś w ciąży? - Zwrócił się bezpośrednio do mnie, lustrując moje ciało wzrokiem.

 - Nie martw się Wellinger, nie zostaniesz ojcem - Syknęłam i czym prędzej się oddaliłam. Żałuję, że nie widziałam wyrazu jego twarzy, ani zapowietrzającego się Wanka...



****

Witam ;* 

Nie sądziłam, że tak szybko dodam kolejny rozdział, ale udało się ;) Zaczęłam pisać go w poniedziałek, wczoraj skończyłam. Nie należę do osób cierpliwych, dlatego podjęłam decyzję o dodaniu :D 

Jak wypadło drugie spotkanie Ady z Andim? Mi się osobiście podoba, ale ocenę pozostawiam Wam! ;) 

Jeśli mam jakieś zaległości to postaram się zaraz nadrobić. Kończą mi się ferie, niestety...A ja dalej w proszku z prezentacją i z wszystkim innym :D Wiedziałam, że tak będzie, ale choć trochę się łudziłam :D

Nie wiem, kiedy pojawi się trzeci rozdział... Może się uda, że opublikuję w sobotę ;) 

Pozdrawiam ;*